به گزارش روابط عمومی دانشکده طب ایرانی دانشگاه علوم پزشکی ایران، به مناسبت هفته ورزش کودکان، دکتر ارمغان السادات کیهان مهر، پزشک و متخصص طب سنتی ایرانی، در یک گزارش خبری بر اهمیت ورزش در دوران کودکی تأکید کرد.  

ورزش یا فعالیت بدنی در مفهوم عام یکی از مهمترین اصول شش گانه سلامت است که در تمام دوران به ویژه دوران کودکی و نوجوانی از اهمیت خاصی برخوردار است. ورزش یا ریاضت نه تنها با تاثیر مستفیم بر سیستم‌های عصبی، اسکلتی-عضلانی و گردش خون بنیه جسمی کودک و نوجوان را ارتقا می دهد بلکه به افزایش مهارت های شناختی، اجتماعی و روحی او نیز کمک شایانی خواهد کرد و او را فردی سالم تر، شاداب تر و پویاتر در اجتماع تبدیل خواهد کرد. 

بازی در دوران کودکی همان ورزش است. بر اساس مقالات، زودترین سن برای شروع ورزش در مفهوم خاص سن 7-6 سالگی می‌باشد. با شروع مدرسه فعالیت ورزشی نباید به یک رشته خاص محدود شود و باید دارای تنوع مناسب منتاسب با سن باشد.  در این سال‌ها فعالیت تخصصی ورزش باید تنها40-30% کل زمان فعالیت ورزشی را تشکیل دهد و بتدریج این میزان افزایش می یابد به گونه ایکه در سنین 15-14 سالگی 50% فعالیت ورزش برای فعالیت تخصصی در نظر گرفته می شود و درنهایت نیز در سنین جوانی و ورزش بزرگسالان باید همواره 20% فعالیتهای ورزشی غیر اختصاصی و فعالیتهای عمومی و پایه ورزشی باشد. 

حکمای طب ایرانی توصیه کرده اند انجام ورزش در هوای آزاد، روزانه به مدت چندین ساعت در ایام پیش از بلوغ بسیار مهم است اما باید توجه کرد که ورزش باید متناسب با بنیه جسمی و توان کودک باشد و سبب تحلیل، خستگی و واماندگی اش نشود. همچنین انجام ورزش های پر برخورد در دوره پیش از بلوغ که سبب آسیب به صفحات رشد شود توصیه نمی شود. 

بر اساس مقالات، یکی از نکات مهم شرکت کودک در ورزشهای گروهی و در گروه متناسب با کودک از لحاظ سن، جنس و جثه بدنی بصورت توام می باشد. همچنین تعیین نقش ورزشی توسط مربی متناسب با توانایی های کودک و به بازی گرفتن وی توسط سایر هم تیمی ها نقش مهمی در تداوم انگیزه کودک به شرکت در فعالیتهای ورزشی دارد. از لحاظ نوع ورزشهای توصیه شده برای سنین مختلف, ورزشها را می توان به سه دسته بدون برخورد, ورزشهای با برخورد کم و ورزشهای بسیار پربرخورد تقسیم بندی نمود. تقسیم بندی دیگر بر حسب میزان فشار وارد بر بدن در حین ورزش می باشد. بطور کلی برای سنین 10-6 سال ورزشهای بدون برخورد که عموما ورزشهای پایه محسوب می شوند مانند پیاده روی، دوهای کوتاه، ژیمناستیک، شنا، تنیس و تنیس روی میز توصیه می شود. در سنین 14-11 سالگی ورزشهای کم برخورد مانند والیبال، بدمینتون، بسکتبال، فوتبال و دوچرخه سواری توصیه می شود و نهایتا ورزشهای بسایر پر برخورد و یا ورزشهایی که فشار وارده بر بدن بیش از حد متعارف می باشد مانند وزنه برداری، کشتی، بوکس بعد از سنین بلوغ و 15 سالگی توصیه می شود.

در خاتمه باید گفت، ورزش یکی از مهمترین اموری است که تعدیل کننده مزاج کودک و نوجوان است که این امر می‌تواند در پیشگیری و درمان بیماری های جسمی و روحی بسیار کمک کند لذا والدین در این دوره طلایی از ورزش کودکان غفلت ننمایند تا ان شاء الله ایرانی سالمتر، شادابتر و پویاتر داشته باشیم.