نتایج مقاله‌ای تحت عنوان "ارتباط بین قرار گرفتن در معرض طبیعت و سلامت: مروری بر شواهد " منتشر شده در نشریه International Journal of Environmental Research and Public Health  در سال 2021 نشان می‌دهد که گذراندن زمان در محیط‌های طبیعی تأثیرات مثبت گسترده‌ای بر جنبه‌های مختلف سلامتی دارد.

• کاهش استرس: بررسی بیش از ۴۰ مطالعه تجربی نشان داده‌اند که قرار گرفتن در معرض محیط‌های طبیعی منجر به کاهش سطح هورمون‌های استرس مانند کورتیزول می‌شود. این کاهش استرس از طریق افزایش فعالیت سیستم عصبی پاراسمپاتیک اتفاق می‌افتد.
• بهبود عملکرد شناختی: یک مطالعه تجربی بر روی ۶۰ نفر در کالیفرنیا نشان داد که پیاده‌روی ۵۰ دقیقه‌ای در محیط‌های طبیعی نسبت به محیط‌های شهری، علاوه بر کاهش اضطراب، به بهبود حافظه کاری کمک می‌کند. همچنین، تحقیقات دیگر نشان می‌دهند که مشاهده مناظر طبیعی واقعی (مثلاً دیدن درختان به جای تصاویر آن‌ها) می‌تواند باعث افزایش فعالیت مغزی در نواحی مرتبط با تنظیم احساسات شود.
• سلامت روان و جسم: مطالعات متعددی با داده‌های چند صد هزار نفری از کشورهای مختلف، رابطه مستقیمی بین دسترسی به فضای سبز و بهبود سلامت روان و جسمی افراد را نشان داده‌اند. افرادی که در محیط‌های سبزتر زندگی می‌کنند، نه تنها از نظر فعالیت بدنی فعال‌ترند، بلکه خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی-عروقی و افسردگی در آن‌ها کاهش می‌یابد. همچنین افزایش میزان سبز بودن محیط اطراف محل سکونت در دوران کودکی می‌تواند در بزرگسالی با کاهش نشانه‌های افسردگی و اضطراب همراه باشد.

بنابراین بهار تنها فصلی برای شکوفه‌ها و هوای دلپذیر نیست؛ بلکه زمان مناسبی برای استفاده از قدرت شفابخش طبیعت است. شواهد علمی حاکی از آن است که گذراندن زمان در محیط‌های سبز، چه به صورت کوتاه‌مدت از طریق پیاده‌روی یا بازدید از مناظر طبیعی و چه به صورت بلندمدت از طریق زندگی در مناطق سبز، می‌تواند تأثیرات مثبت فراوانی بر سلامت روان، عملکرد شناختی، تنظیم فشار خون، کیفیت خواب، فعالیت بدنی و ارتقای سلامت فردی و اجتماعی داشته باشد.

منبع:

Jimenez, M. P., DeVille, N. V., Elliott, E. G., Schiff, J. E., Wilt, G. E., Hart, J. E., & James, P. (2021). Associations between Nature Exposure and Health: A Review of the Evidence. International Journal of Environmental Research and Public Health, 18(9), 4790. https://doi.org/10.3390/ijerph18094790

تهیه و تنظیم:

دکتر مریم تقوی شیرازی