در ديدگاه حکيمان، هريک از اعضاي بدن از مزاج ويژه اي برخوردار است، اين مزاج عضوي بهترين وضعيت را براي عملکرد صحيح آن عضو در بدن فراهم مي کند. مزاج قلب در حالت طبيعي گرم و خشک دانسته شده است، و البته مثل ساير اعضاء، اين گرمي و خشکي در قياس با پوست (به طور خاص پوست سر انگشتان) بيان مي شود.
کاهش شديد گرمي قلب نشانه هايي را در بدن پديد مي آورد که بخشي از آنها را خود بيمار مي تواند شناسايي کند؛ علايم متعدد ديگري نيز (به ويژه در  نبض و تنفس) پديد مي آيند که طبيب بايد آنها را در معاينه تشخيص دهد.
نشانه هاي زير بخشي از نشانه هايي هستند که هر فرد مي تواند آنها را شخصاً در خود جستجو کند. فردي که از اين نشانه ها رنج ببرد بايد براي معاينات تکميلي و تشخيص هاي افتراقي به طبيب آگاه در مکتب طب سنتي ايران مراجعه کند:
1. کاهش نشاط و سرزندگي
2. ضعف عمومي و کسالت
3. سردي انگشتان دستها و پاها حتي در هواي گرم
4. کم فروغ شدن چشمها
4. کاهش شادابي چهره
6. پرخوابي، تمايل زياد به خوابيدن، يا خواب آلودگي و چرت زدن روزانه
6. احساس ترس و دلهره
7. احساس دلسوزي و ترحّم زياد
8. محافظه کاري و احتياط زياد

نکته اينجاست که بسياري از موارد «افسردگي» را مي توان با اين ديدگاه ارزيابي کرد و با رويکردهاي دارويي و غيردارويي به درمان آن پرداخت.

دکتر مجيد انوشيرواني
دستيار دکتري تخصصي طب سنتي ايران