به گزارش روابط عمومي دانشکده طب ايراني، دکتر روشنک قدس، متخصص طب ايراني و عضو هيات علمي دانشکده طب ايراني دانشگاه علوم پزشکي ايران در گفت و گويي با جام جم آنلاين به بيان بيماري ديابت و مشکلات ناشي از آن پرداخته‌اند.
 ايشان در مصاحبه با خبرنگار جام جم آنلاين بيان کرد: بيماري ديابت يکي از مشکلات بهداشتي، درماني و حتي اقتصادي- اجتماعي دنيا است. از نظر طب رايج، اين بيماري يا به دليل توليد ناکافي انسولين از پانکراس يا عدم پاسخ مناسب سلولها به آن (مقاومت به انسولين) ايجاد مي شود. ديابت در صورت عدم کنترل، عوارض قلبي- عروقي و نارسايي کليوي و اختلالات بينايي را به همراه خواهد داشت.
به گفته ايشان، حدود 300 ميليون نفر در دنيا و بيشتر از 5 درصد جمعيت کشور ايران به اين بيماري مبتلا هستند. البته متاسفانه شيوع ديابت با سرعت زيادي رو به افزايش است.
اين متخصص در پاسخ به اين پرسش که بيماري ديابت از ديدگاه طب ايراني چگونه تعريف شده است، گفت: بيماري ديابت در متون طبي کهن با عنوان «ذيابيطس» در ذيل بيماري هاي کليه تقسيم بندي شده و به دو نوع گرم و سرد تقسيم مي شود. شاخصه اين بيماري بر مبناي طب ايراني، عطش است که سبب مي شود بيمار آب بنوشد اما در اندک زماني آن را از طريق ادرار دفع خواهد کرد. در نتيجه در طب ايراني سه علامت عطش، پرنوشي و پراداري نشانه ابتلاي فرد به ديابت بوده است.
دکتر قدس ادامه داد: بر اساس ديدگاه کليه محور طب ايراني در مورد اين بيماري، در ديابت ناشي از سوء مزاج گرم کليه، قوت جاذبه کليه افزايش يافته و در نتيجه آب بيشتري جذب مي شود و اين آب به مثانه دفع و از طريق ادرار خارج مي شود. در يک سيکل معيوب باز دوباره کليه از کبد آب جذب مي کند و کبد نيز از طريق عروق مزانتر از معده آب جذب مي کند و به دنبال آن مجددا عطش پديد مي آيد. علامت اين نوع از ديابت، شدت تشنگي است و پرادراري به دنبال آن. اين بيماري اگر مزمن شود کبد را دچار ضعف مي کند.
عضو هيات علمي دانشگاه علوم پزشکي ايران خاطرنشان کرد: نوع ديگر ديابت که ناشي از سردي مزاج کل بدن يا سوء مزاج سرد کليه است، به دليل رسيدن سرماي زياد يا نوشيدن آب سرد پديد مي آيد و علامت آن، عدم آثار حرارت است؛ به جز تشنگي که ديابت اگرچه سرد هم باشد بدون تشنگي نخواهد بود اما شدت آن به ديابت گرم هرگز نخواهد رسيد. ديابت سرد در زمان قديم نادر بوده اما به نظر مي رسد به دليل رژيم هاي غذايي نامناسب و استرس هاي محيطي، امروزه اين نوع شايع شده است.
وي در پاسخ به اين سوال که طب سنتي چه نسخه اي براي درمان و کنترل ديابت دارد به جام جم آنلاين گفت: براي هر يک از انواع ديابت که ذکر شد درمان هاي فراواني در کتب طبي ايراني ذکر شده است. اما آنچه مسلم هست درمان بايستي پس از اخذ شرح حال دقيق از هر بيمار و در نظر گرفتن تمامي جوانب بيماري وي، توسط پزشک متخصص طب ايراني در اين حوزه طراحي و پيشنهاد گردد. طبيعي است رسانه که مخاطب عام دارد جاي مناسبي براي دادن نسخه درماني براي همه نيست.
اين متخصص طب ايراني توصيه کرد: تمام دمنوش هاي موجود در بازار که براي کنترل قند خون به بيماران ديابتي توصيه مي شوند مثل دمنوش زيره، گزنه يا شنبليله يا عرقيجاتي نظير عرق دارچين، عرق بوقناق و عرق گردو و سبزيجاتي نظير گشنيز و غلاتي نظير جو و ميوه هايي نظير سيب و هويج و انار و شلغم خام همگي بر ميزان قند خون موثرند. اما از ديد طب ايراني، همه اينها دارو محسوب مي شوند و به جز در مواردي که ذاتاً داراي خاصيت کاهش قند خون باشد، قابل توصيه براي هر بيمار ديابتي نيست و نبايد سرخود توسط بيمار با فرض گياهي بودن و بدون عارضه بودن و در شرايط ناآگاهي وي از مزاج ديابت خود و شرايط جسماني اش مصرف شود که در اينصورت مواجهه با يک پاسخ معکوس درماني، دور از انتظار نخواهد بود.
دکتر قدس اظهار داشت: اصلاح شيوه زندگي يعني کاهش حجم غذاي مصرفي و تغيير الگوي غذايي از نامناسب و صنعتي به مناسب و طبيعي همراه با يک فعاليت بدني مختصر روزانه مي تواند از ابتلاي فرد مستعد به ديابت جلوگيري کند. استرس به عنوان يک فاکتور اساسي در ايجاد و شدت يافتن بيماري نقش بازي مي کند. لذا شخصا براي اين دسته از بيماران حتما درمان هاي گياهي آرام بخش در کنار داروهاي کاهنده قند خون تجويز خواهد شد. چون بدون مد نظر قرار دادن اين فاکتور مخدوش کننده در درمان بيماران، عمدتاً درمان با شکست مواجه مي شود يا به دليل طولاني شدن دوره درمان، بيمار روند درماني خود را رها خواهد کرد.
ايشان در آخر بيان کردند: بيماران براي درمان ديابت خود حتما از پزشکان متخصص طب ايراني مشاوره هاي درماني شان را دريافت کرده و از مصرف سرخود داروها با فرض اينکه چون طبيعي هستند پس بدون عارضه اند، خودداري کنند.